Het begrip verloren in de Bijbel verwijst naar de geestelijke toestand van een mens die van God gescheiden is door de zonde. Een verloren mens leeft zonder ware gemeenschap met God en loopt het gevaar om voor eeuwig van Hem gescheiden te zijn. Toch biedt de Bijbel ook hoop: Jezus Christus kwam juist om de verlorenen te zoeken en te redden.

Bijbelse achtergrond

De mens in zijn verloren toestand:

In Romeinen 3:23 staat: "Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God." Dit betekent dat elk mens, zonder uitzondering, in zichzelf verloren is.
Jezus beschrijft de verloren mens in Johannes 3:19 als iemand die "de duisternis liefgehad heeft boven het licht," omdat de zonde het hart van de mens verduistert.
Efeze 2:1-2 spreekt over de verloren toestand als "dood door de overtredingen en de zonden," waarin mensen wandelen onder de heerschappij van de duivel.

Jezus kwam om de verlorenen te redden:

In Lukas 19:10 zegt Jezus: "Want de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is." Zijn missie op aarde was gericht op het redden van mensen die zonder Hem verloren zouden blijven.
De gelijkenissen in Lukas 15 (het verloren schaap, de verloren penning en de verloren zoon) laten Gods genade zien. God zoekt actief het verlorene en is verheugd als iemand tot Hem terugkeert.

Het eeuwige verlies zonder Christus:

Jezus waarschuwt dat wie niet in Hem gelooft, voor eeuwig verloren zal gaan. In Mattheüs 25:46 spreekt Hij over de scheiding op de laatste dag: "En dezen zullen gaan in de eeuwige straf, maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven."
In Openbaring 20:15 wordt het finale oordeel beschreven: "En als iemand niet bleek ingeschreven te zijn in het boek des levens, werd hij in de poel van vuur geworpen."

Gereformeerde traditie

De gereformeerde traditie erkent de verlorenheid van de mens, maar benadrukt ook Gods genade in Christus.

De Nederlandse Geloofsbelijdenis (Artikel 14) leert dat de mens door de zondeval "zichzelf van alle gaven beroofd heeft" en zonder Gods genade verloren is.
De Dordtse Leerregels (Hoofdstuk 3/4, Artikel 3) benadrukken dat de mens uit zichzelf geen enkele neiging heeft om tot God terug te keren, tenzij God hem levend maakt.

Wat zeggen Matthew Henry en Kohlbrugge?

Matthew Henry wijst erop dat de verlorenheid van de mens niet slechts een toestand van onwetendheid is, maar een actieve rebellie tegen God. Hij benadrukt dat Christus de enige hoop is voor wie verloren is.
Kohlbrugge beschrijft hoe de verloren mens niet zichzelf kan redden, maar totaal afhankelijk is van Gods genade. Hij wijst op Christus als Degene die het verlorene opzoekt en tot nieuw leven brengt.

Geestelijke betekenis

De ernst van verlorenheid:

Verloren zijn betekent niet alleen dat iemand zondigt, maar dat hij afgesneden is van God en Zijn leven mist (Jesaja 59:2).

De vreugde van redding:

Als een verloren zondaar tot God komt, is er grote blijdschap in de hemel (Lukas 15:7).

De oproep tot bekering:

God roept verloren mensen op om zich tot Hem te keren. In Jesaja 55:6 staat: "Zoek de HEERE terwijl Hij te vinden is, roep Hem aan terwijl Hij nabij is."

Praktische toepassing

Erken uw nood: Besef dat zonder Christus ieder mens verloren is.
Vlucht tot Jezus: Geloof in Christus als de enige Redder, zoals Johannes 3:16 ons leert.
Bid voor verlorenen: Vraag God om genade voor mensen die Hem nog niet kennen.
Wees een getuige: Spreek over Jezus met hen die zonder Hem verloren zijn.

Conclusie

De Bijbel maakt duidelijk dat de mens door de zonde verloren is, maar ook dat God in Christus een weg tot redding heeft gegeven. Jezus kwam om het verlorene te zoeken en te redden. Wie in Hem gelooft, ontvangt eeuwig leven en wordt nooit meer verloren. Zoals Jezus belooft in Johannes 10:28: "Ik geef hun eeuwig leven, en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid, en niemand zal ze uit Mijn hand rukken."