Zee
Psalm 97 : 1
God heerst als Opperheer;
Dat elk Hem juichend eer';
Gij, aarde, zee en eiland,
Verheugt u in uw Heiland.
Hem dekt met majesteit
Der wolken donkerheid;
Hij vestigt Zijnen troon
Op heil'ge rijksgeboôn,
Vol recht en wijs beleid.
Samenzang Psalm 97 Tekst en beeld Psalm 97
Gekoppelde kernwoorden
De Wet - gebod 2 - beeldendienst
Natuurgeweld / bliksem / donder / water
Zee
De zee heeft in de Bijbel een veelzijdige symboliek. Ze wordt vaak geassocieerd met kracht, chaos, oordeel, maar ook met Gods soevereiniteit en verlossing. De zee weerspiegelt zowel de majesteit als de ondoorgrondelijkheid van Gods schepping en plannen.
Bijbelse achtergrond
In de scheppingsverhalen in Genesis 1 scheidt God de zee van het droge land (Genesis 1:9-10). Dit toont Zijn soevereiniteit over de chaos en Zijn macht om orde te scheppen. De zee blijft echter een symbool van onrust en mysterie, zoals in Psalm 93:4: "Boven de stemmen van vele wateren, van de machtige baren van de zee, is de HEERE machtig in de hoogte."
De zee speelt ook een rol in het oordeel en de verlossing van Gods volk. Het meest bekende voorbeeld is de doortocht door de Rode Zee, waarbij God Israël bevrijdt en de Egyptische legers vernietigt (Exodus 14). Dit moment staat symbool voor Gods machtige verlossing.
In het Nieuwe Testament zien we dat Jezus de storm op de zee stilt (Mattheüs 8:23-27). Dit laat zien dat Hij de soevereine Heer is, zelfs over de krachten van de natuur.
Gereformeerde traditie
De Heidelberger Catechismus (Zondag 9) wijst op Gods almacht als Schepper, die hemel en aarde en alles daarin onderhoudt. Dit omvat ook de zee, die door Zijn macht wordt bedwongen. De Nederlandse Geloofsbelijdenis (Artikel 13) benadrukt dat niets, zelfs de golven van de zee, buiten Gods voorzienigheid valt.
Wat zeggen Matthew Henry en Kohlbrugge?
Matthew Henry beschrijft de zee als een teken van Gods kracht en majesteit. Hij wijst erop dat de golven ons herinneren aan de grenzen die God aan de natuur stelt, en aan Zijn controle over chaos en gevaar. Voor Henry symboliseert de zee ook de rusteloosheid van de goddelozen, zoals beschreven in Jesaja 57:20.
Kohlbrugge benadrukt de diepe afhankelijkheid van Gods genade die de mens voelt te midden van de zee, zowel letterlijk als figuurlijk. In zijn uitleg van Psalm 107:23-30 beschrijft hij de zee als een plek waar de mens zijn machteloosheid ervaart, maar ook Gods verlossende macht ziet.
Geestelijke betekenis
De zee kan een metafoor zijn voor het leven, vol stormen en onzekerheden. In Openbaring 21:1 staat dat er in de nieuwe hemel en de nieuwe aarde "geen zee meer zal zijn." Dit betekent niet de afwezigheid van water, maar het einde van chaos, gevaar en scheiding.
De zee herinnert ons aan de grootheid van God, die zelfs de woeste golven kan bedwingen. Ze nodigt ons uit om, zoals de discipelen, onze ogen op Jezus te richten, wetend dat Hij de stormen van ons leven kan kalmeren (Mattheüs 14:29-31). In de zee zien we zowel de kracht van God als Zijn vermogen om ons te verlossen.
