Waar jij mee zit: Is de rechtvaardiging heiligend of is de heiliging rechtvaardigend?
Auteur: ds. W. Pieters
"Is de rechtvaardiging heiligend of is de heiliging rechtvaardigend?"
In de tijd van de kerkhervorming was het verschil tussen de roomsen en de protestanten juist op dit punt: de roomsen zeiden 'de heiliging is rechtvaardigend' en de volgelingen van Luther en Calvijn zeiden 'de rechtvaardiging is heiligend'.
Het klinkt allemaal heel moeilijk, maar het is niet zo moeilijk als je denkt: de vraag is eenvoudig deze: worden mijn zonden vergeven, omdat ik steeds meer leef volgens God Wet, óf ga ik steeds meer leven volgens Gods Wet omdat mijn zonden vergeven zijn geworden?
Als de roomsen gelijk hebben, betekent het dit: ik kan nooit vergeving van zonden ontvangen, dan alleen als ik iets goeds heb en dus min of meer over mijzelf tevreden kan zijn. Als de protestantse leer gelijk heeft, betekent het dit: ondanks dat ik mij de slechtste van heel mijn omgeving voel, mag ik mij toch onvoorwaardelijk op de genade van God verlaten en mijn vertrouwen op de gekruisigde Heere Jezus Christus stellen.
Wat biedt meer troost? Voor een jongen die aardig over zichzelf tevreden is, zal de roomse leer meer troost bieden ...; maar die jongen bedriegt zich voor eeuwig! Maar voor een meisje dat leerde walgen van zichzelf, zal de heerlijke leer van Luther en Calvijn - van de Bijbel zelf! - de enige troost kunnen zijn. Waarom? Omdat je steeds meer gaat zien dat de Bijbel gelijk heeft, wanneer daar wordt gezegd: uit het hart van de mens komen voort alle vuile zonden die er maar te bedenken zijn (Markus 7 vers 21─23).
Wat denk je, als de Heere jouw zonden vergeeft door de allerduurste prijs van Zijn kostbaar bloed(!), zul je dan nog willen zondigen? Of zul je dan graag met ds. Jodocus van Lodensteijn instemmen, wanneer die dicht:
'Heil'ge Jezus, heilig mij,
ik moet heilig zijn als Gij',
en zeggen: HEERE, ik wil nooit meer één zonde doen?