Bishop J.C Ryle zegt over Johannes 20:19
Auteur: ds. W. Pieters
“Als het dan avond was op die eerste dag der week en als de deuren gesloten waren, waar de discipelen vergaderd waren om de vreze der Joden, kwam Jezus en stond in het midden, en zeide tot hen: vrede zij u!”
We moeten bedenken, hoe opmerkelijk de taal is, waarmee onze Heere de apostelen begroette, toen Hij ze na Zijn opstanding voor het eerst ontmoette. Twee keer spreekt Hij hen toe met de vriendelijke woorden `vrede zij u'. Hij, Die sprak, zoals nooit een mens sprak, zei niets zonder inhoud.
Hij sprak, zo mogen we zeker zijn, met bijzonder opzicht op de situatie van de geest van de elf apostelen, ook met bijzonder opzicht op de gebeurtenissen van de laatste paar dagen en ook met bijzonder opzicht op hun toekomstige predikdienst.
─ `Vrede' en geen verwijt
─ `Vrede' en geen beschuldiging
─ `Vrede' en geen berisping
was het eerste woord, dat dit kleine gezelschap hoorde van de lippen van hun Meester, nadat Hij het graf verliet. `Vrede op aarde' was de zang van de hemelse schare, toen Christus was geboren. `Vrede en rust der ziel' was het algemene onderwerp, dat Christus steeds preekte, gedurende drie jaren. `Vrede' was, zo mogen we veilig besluiten, bedoeld door onze Heere als de sleutel voor de Christelijke prediking.
Diezelfde vrede, die zo gedurig op de lippen van de Meester was, moest het grote onderwerp zijn van het onderwijs van Zijn discipelen.
Vrede tussen God en mens door het dierbaar bloed van verzoening
Vrede van man tot man door de instorting van genade en liefde.
Deze vrede te verspreiden zou het werk zijn van de Kerk.
Díe godsdienst is de beste en meest ware, die het meest werkelijke, ware vrede verspreidt!
