Spreuken 25:25 - de jeugdbijbel in de Bijbel
Auteur: ds. W. Pieters
"Een goede tijding uit een ver land is als koud water op een vermoeide ziel."
Spreuken 25 vers 25
Water is in het warme oosten een levensbelangrijk artikel. Denk maar aan een kamelenkaravaan dwars door de woestijn van Arabië of van de Sinaï. Dagen lang trekken ze door de schijnbaar eindeloze zandwoestijn voort. Water hebben ze bij zich in leren zakken, maar dat raakt op. Ze zijn door een vergissing of door het opsteken van een vreselijke zandstorm de weg kwijt geraakt. Dat is wat: te verdwalen in een woestijn, terwijl er nergens water te vinden is. En de voorraad water raakt snel op. Men doet al dagenlang mondjesmaat. Iedereen heeft zijn gedachten vol van maar één ding: water.
Dit beeld moeten we ons voorstellen nu we lezen over die goede tijding uit een ver land.
Letterlijk kun je bij `een goede tijding uit een ver land' denken aan emigranten. Ze verlaten huis en haard én familie en ze trekken naar een ver land. In de vorige eeuwen, waarin alleen scheepvaart mogelijk was, of het vervoer per paard en wagen, was zo'n emigrantenfamilie of zendingsechtpaar bijna van de aardbodem verdwenen. Je hoorde in het vaderland bijna niets meer van hen.
Wat zal er dan een blijdschap zijn geweest bij de achterblijvenden (vooral kun je denken aan ouder geworden ouders), wanneer eindelijk een brief werd bezorgd van de geëmigreerde zoon of dochter. Maanden was de brief onderweg geweest, maar o, wat een blijdschap als er goed nieuws in stond!
Maar ik veronderstel dat jij het wel met me eens zult zijn, dat een spreuk niet alleen van toepassing is op een letterlijke situatie. Zeker in de Bijbel niet. Daar zijn spreuken vaak ook van toepassing op een geestelijke situatie. En daar wil ik nu met jou over nadenken: uit het Verre Land van de Hemelse Gewesten komt een goede tijding. God stuurt boodschappers uit. De Bijbel noemt ze `engelen', wat letterlijk `boodschappers' `gezondenen' betekent. Wat is de boodschap die ze komen brengen?
Goede tijding of slechte tijding? Wat denk je? Wat verwacht je?
Hebben wij ook maar een greintje zelfkennis / zondekennis, dan kunnen we van een heilig en rechtvaardig God maar één boodschap verwachten: dat Hij ons ons doemvonnis laat horen.
Wie schetst onze verbazing, wanneer we het volgende te horen krijgen:
"Vreest niet, want ziet,
ik verkondig u grote blijdschap,
die voor heel het volk wezen zal,
namelijk dat voor u heden geboren is de Zaligmaker
Welke is Christus, de Heere, in de stad van David."
Als ons hart door middel van de prediking des Woords ook deze woorden mag horen en mag geloven, dan tintelt er een wonderlijke blijdschap door ons heen. Dan jubelt het van binnen: Ook voor mij? Ook voor mij?
Wat is dan de inhoud van de komst van deze Zaligmaker? Zal Hij ons verlossen van leed en zorg, ramp en nood? Zal Hij ons verlossen van ziekte en dood? Hij zal heel Zijn volk verlossen van zonde, hel en duivel.
Is dat niet heerlijk?
O, heerlijk koud water in die zandwoestijn van de Sahara, voor dat verdwaalde reisgezelschap is niet zo verheugend en verkwikkend als deze boodschap voor een zonde-zieke ziel.
Wanneer Salomo het beeld gebruikt van dat frisse water, schrijft hij erbij voor wíe nu eigenlijk dat water zo heerlijk is. Namelijk voor een vermoeide of dorstige. Zo is het nu ook met de blijde tijding uit het Verre Land van God. Wie verheugt zich over de geboren Koning der Joden? Wie is intens verblijd, wanneer hij hoort van de komst van Jezus Christus als Zaligmaker? Zulke lezers van `De Catechisant' die hun zonden gevoelen en betreuren.
O, wat een vreugde, nu te mogen horen dat God niet vertoornd is op jou, maar dat Hij Zijn toorn heeft gelegd op Zijn Eigen lieve Zoon. Dat Hij Zijn zwaard op Hem deed neerkomen. Dat dit Lam is geslacht. Nu, is er een weg ontsloten om weer in vrede met God te leven.
Ik vertel je geen nieuws, hè? Je wist het allemaal al. Wil je het graag opnieuw en opnieuw lezen? Heb je de zoetheid van deze goede tijding ook geproefd en de kracht ervan ervaren?
