Wat de bijbel zegt over kastijding (2)
Auteur: ds. W. Pieters
Vorige keer hebben we nagedacht over de kastijding, die God aan al Zijn kinderen geeft. Nu wil ik daarover nog iets meer schrijven aan de hand van een bekend Schriftgedeelte, namelijk Hebreeën 12 vers 5-11. Daar staat: "En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt; want die de Heere liefheeft, kastijdt Hij en Hij geselt iedere zoon, die Hij aanneemt. Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt God Zich jegens u als zonen; (want welke zoon is er, die een vader niet kastijdt?) Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij bastaarden en niet zonen. Voorts, wij hebben de vaders van ons vlees wel tot kastijders gehad en wij ontzagen hen; zullen wij dan niet veel meer de Vader der geesten onderworpen zijn en leven? Want zíj hebben ons wel voor een korte tijd, naar dat het hun goed dacht, gekastijd; maar Déze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij Zijn heiligheid zouden deelachtig worden. En alle kastijding, als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; maar daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid aan degenen, die daardoor geoefend zijn."
Paulus heeft het hier over een moeilijke tijd in het leven van zijn lezers. Zij werden aangevallen door duivelen en mensen; en waren geneigd om het allemaal op te geven en met het geloof te stoppen. Heel de brief aan de Hebreeën is een doorlopende waarschuwing om niet te verslappen, maar standvastig te zijn. En in dat verband schrijft de apostel nu over kastijding. Hij wil zeggen: het lijkt wel, alsof God tegen jullie is en jullie heeft laten vallen. Maar dat is niet zo. De Heere vergeet jullie echt niet. Het is juist andersom. Deze weg van veel moeite en bijna ondraagbaar zwaar lijden is juist een teken, dat de Heere voor jullie zorgt.
Je moet het eens vergelijken met de verhouding tussen een vader en zijn zoon. Het is nogal duidelijk, dat een aardse vader niet graag zijn kind slaat. Als hij het doet, is het echter uit liefde. Dan is het een middel tot opvoeding.
Kastijding / slaag is een onderdeel van een gezonde opvoeding. Doet een vader dat niet op zijn tijd, dan kun je maar één gevolgtrekking maken: die vader houdt zeker niet van zijn kind! Want als hij wel van zijn kind zou houden, zou 'ie hem niet zo verwennen en hem niet zijn gang maar laten gaan. Die jongen groeit dan immers op voor galg en rad en er komt niets van terecht!
Als die vader hart had voor zijn kind, zou 'ie hem eens een duchtig pak slaag geven en zo hem op het juiste spoor brengen.
Ik weet wel, dat dit voor jullie, jongeren, niet bepaald helemaal iets is, wat je meteen zult toestemmen. Maar ik denk toch aan de andere kant, dat je het ook best wel met Paulus eens zult zijn, dat het soms gewoon nodig is, dat een vader zijn gezag laat gelden en zijn kinderen niet ongestraft laat. Als het nodig is. Zo is het nu in het geestelijke ook. Wanneer we een kind van God zijn geworden, neemt de Heere onze opvoeding ter hand. En God is niet als een ontaarde vader, die zijn kinderen hun gang laat gaan en ze dus verwaarloost; maar God is een goede Vader, Die Zijn kinderen een pak ransel geeft (`geselt' schrijft Paulus!), uit liefde.
Voelt dat ook zo aan? Welnee, zegt Paulus, maar jullie moeten er eens rustig en diep over nadenken: zouden jullie zonder kastijding willen zijn, terwijl al Gods kinderen die hebben gekregen, alle eeuwen door? Dan ben je een bastaard (dat is geen kind van God, maar een duivelskind). Als je echter de liefde van God in je leven wilt voelen ... dan kun je die voelen in de geselslagen, die soms o zo zeer doen en waaronder je het uitschreeuwt van pijn!
Vind jij dit een vreemde liefde? Misschien ben je het helemaal niet met Paulus eens en vind je zijn opvoedkundige visie maar barbaars en ouderwets. Vergeet dan niet, dat niet Paulus het zo schrijft, maar dat God Zelf het zo schrijft, hier in Hebreeën 12, maar ook al in Spreuken 3 vers 11 en 12 ... Wat is nu Gods hoge en heerlijke doel, wanneer jij door Hem in druk en kruis, moeite en leed wordt gebracht? Jou te plagen? Welnee, juist niet, maar God kastijdt / slaat ons tot ons nut, met de bedoeling, dat we deel zouden krijgen aan Zijn heiligheid. Dat betekent: dat we al meer van alle zonden los zouden komen! Verlang jij daar ook zo naar? Dan zal de uitwerking van Gods opvoeding vol vrede en zaligheid zijn, zo eindigt de apostel zijn relaas in vers 11. Je wordt er uit genade dus niet slechter van!!
Een heel belangrijk Schriftgedeelte rondom het onderwerp `kastijding' is - zoals we in het vorige nummer gezien hebben - Hebreeën 12 vers 5-11. In dat gedeelte staat een zin, waarvoor ik bij nader inzien nog eens jullie aandacht wil vragen. Ik was gewoon om elk onderwerp, dat in deze rubriek wordt behandeld, in twee keer af te doen, maar ik doe er nu maar een derde aflevering bij.
Het gaat om de laatste verzen van het Schriftgedeelte uit Hebreeën 12, namelijk de verzen 10 en 11, waar Paulus zegt, dat God ons kastijdt "tot ons nut, opdat wij Zijn heiligheid zouden deelachtig worden." En hij zegt er direct bij, dat de kastijding geen aangename of vreugdevolle zaak is, zolang als die kastijding, dat pak slaag, duurt; integendeel is het juist en zaak van droefheid. Maar ... "daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid aan hen, die daardoor geoefend zijn."
Wat is nu Paulus' bedoeling met deze twee uitdrukkingen? Wanneer de Heere ons in Vaderlijke liefde kastijdt, heeft Hij deze heerlijke bedoeling, dat wij Zijn heiligheid deelachtig worden. Dat we deel krijgen aan de heiligheid van God. Dat betekent eenvoudig gezegd, dat we in het leven der genade door de kastijding meer en meer los komen van onze zonde. Dat we meer en meer gaan lijken op onze Vader, namelijk op de God van zondeloze heiligheid.
En dat is het, wat Gods kinderen graag, o zo graag willen. Ze hebben er alles voor over om niet meer te hoeven zondigen. Ze hebben verlangen om net zo heilig te zijn als de Heere Jezus!
Jij ook?
En nu maakt de Heere gebruik van het middel van de kastijding om aan Zijn kinderen deze grote wens te vervullen. Ze mogen al meer van de zonde losraken, doordat ze in wegen van druk en kruis, moeite en nood komen.
Wanneer we ziek zijn, zwakker worden, gebreken krijgen, gehandicapt zijn, verliezen lijden, in rouw gedompeld worden ..., is God dus bezig om ons van al het aardse los te maken! Hij plaagt ons dan niet, maar brengt ons dichter bij Hem.
Dat wil zeggen: wanneer we door deze kastijdingen geoefend worden. Dat schrijft de apostel Paulus er wel bij. Dat moeten we dan ook niet over het hoofd zien. We kunnen namelijk ook harder worden onder de kastijdende, slaande hand van God. Er zijn veel mensen, die zoveel leed zien om zich heen en ook zelf meemaken in hun leven, dat ze zich bitter van God afkeren en schamper vragen: `Is er wel een God van liefde? Ik zie er niets van en ik geloof er ook niets meer van!'
Maar wanneer de Heere onder al die moeiten en zorgen, onder al dat leed en verdriet liefde mengt ..., dan wordt alles anders! Dan leren we buigen en aanvaarden, ja: dan leren we zelfs de roede, de kastijding, de druk, die God ons zendt, aanbidden!
Het gaat God erom, dat we Zijn heiligheid deelachtig worden en dat er een vreedzame vrucht van gerechtigheid in ons leven komt. Wat betekent `vreedzame vrucht van gerechtigheid'? `Vreedzaam' is `vredevol'. Het gaat over de vrucht of het gevolg van Gods kastijdende hand in ons leven. En daarvan zegt Paulus, dat die vreedzaam is, vol van vrede. Er komt door Gods drukkende hand, door kruis en tegenspoed, door leed en zorg, door moeite en pijn, door rouw en smart, door verdriet en nood - vréde!
Wil jij graag vrede in je geweten? De dichter van Psalm 38 zingt:
`Rust noch vrede wordt gevonden,
om mijn zonden,
in mijn beend'ren dag of nacht.'
Daarom moet door kastijding ons hart worden losgemaakt van het zondigen, en zo moeten we dus aan Gods heiligheid deel krijgen. En zo krijgen we vrede. Deze vredevrucht wordt verbonden aan het woord `gerechtigheid'. Dat is min of meer hetzelfde als heiligheid. Het gaat in het woord `gerechtigheid' om het recht staan voor God. Dan pas is er vrede, als alles weer goed gekomen is tussen God en onze ziel.
Is dat bij jou zo in het begin van dit nieuwe jaar? Staat het goed tussen God en jou? Is Jezus Christus jou niet meer onbekend, maar kwam Hij in jouw leven?
Wanneer de Heere Jezus tegen de lauwe Christenen in Laodicea zegt: "Wie Ik liefheb, die bestraf en kastijd Ik", zegt Hij er direct bij: "Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen en de deur zal opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem avondmaal houden; en hij met Mij." Dat is: diepe, intense vrede schenkt Jezus aan zo'n jongen / meisje!
